央达尼莫

རེ་བའི་དང་མ་བསུ་བཞིན་དུ་འགྲོ

རྡོགས་རྩ་གཅིགས་སྒྲིལ་བྱེད་བཞུན་དུ་འགྲོ

དབྱང་སྟ་སྙན་མོ་འགུག་བཞུན་དུ་འགྲོ

འབྱང་སྟ་སྙན་མོ་ངག་ནས་ཤོར་ཐ

རྟ་མཆོག་དགོད་པོ་ཞོན་ནས་ཐོན་ཐ

སོ་ཡེ་

ང་ཡོང་ས་སྒང་བ་བོད་རེ་

ས་དེ་ནི་རྙང་རྗེས་བདག་རེ

སྒང་དེ་ནིས་ང་ཡིས་ཕ་ས་ཕ་ཡུལ་རེ་ 在某个夜晚八点钟的时候开始执笔写下这些诗句

虽然身边有些老的朋友已经离去

但生活还得继续

如果结束生命就是解决问题的最佳方式

我选择马上死去 就算下了地狱

我继续谱写属于我的诗句

ye 还是不能够 因为我和我的中老年还素未谋面

还没有和这一路风景合影留念

我继续攥紧我的拳头依然砥砺前行

我相信暴雨后的天空也会雨过天晴

ox 我知道我的人生这趟旅途不会过于平坦

没有关系 把所有的问题碾碎

把一路的经历变成灵感 敲进每个鼓点

我现在身上的每道疤痕都代表曾经过去

一路走来 全是老师哪有什么敌人 就像一场默剧

一路走来全是感悟 把所有的感触

全部写进我的歌词

有些人为了温饱没日没夜的还在饿着肚子

有些人挣着脏钱吸着别人的血 还告诉你要自强不息

曾经我也把自己困在井底 在我的一亩三分田里禁锢

现在我打破各种枷锁 绝不会学着妥协

我继续攥紧我的拳头依然砥砺前行

相信暴雨后的天空也会雨过天晴རེ་བའི་དང་མ་བསུ་བཞིན་དུ་འགྲོ

རྡོགས་རྩ་གཅིགས་སྒྲིལ་བྱེད་བཞུན་དུ་འགྲོ

དབྱང་སྟ་སྙན་མོ་འགུག་བཞུན་དུ་འགྲོ

འབྱང་སྟ་སྙན་མོ་ངག་ནས་ཤོར་ཐ

རྟ་མཆོག་དགོད་པོ་ཞོན་ནས་ཐོན་ཐ

སོ་ཡེ་

ང་ཡོང་ས་སྒང་བ་བོད་རེ་

ས་དེ་ནི་རྙང་རྗེས་བདག་རེ

སྒང་དེ་ནིས་ང་ཡིས་ཕ་ས་ཕ་ཡུལ་རེ་